Sołtys:
Gabryela Doroz.

Rada Sołecka:
Alina Czerw,
Leszek Sęsoła,
Dariusz Tarka..

Radni: Michał Bujak, Adam Wypych, Dariusz Tarka

Liczba mieszkańców: 964 - największa miejscowość gminy (dane z 2005 roku),

Szkoły: Przedszkole, Szkoła Podstawowa, Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego,

Instytucje: Telekomunikacja Polska S.A.- Placówka Usług Telefonicznych, Agencja Pocztowa, Ośrodek Zdrowia, Ośrodek Dziedzictwa Kulturowego i Tradycji Rolnej Ponidzia (pałac Wielopolskich), Centrum Kształcenia Na Odległość przy Bibliotece Publicznej w Chrobrzu (darmowy dostęp do internetu).

Biblioteka: Biblioteka Publiczna.

Kościół: murowany z XVI wieku.

Sport:
GKS Strzelec Chroberz - Klasa B seniorów (www.strzelec.chroberz.info), liczne rozgrywki sportowe, Ogólnopolskie Kolarskie Kryterium Uliczne Chrobrza, LUKS "Chrobry" Chroberz przy ZSCKR.

Baza sportowa: stadion sportowy, hala (niewymiarowa), boisko przy szkole podstawowej, boisko asfaltowe, dwa boiska do siatkówki.

Zabytki:
Zespół kościoła pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i świętego Jana Kantego, został ufundowany przez Stanisława Tarnowskiego, wojewodę sandomierskiego w1550roku.

W kościele znajdują się m.in. -nagrobki z połowy XVI wieku, uważane za jedne z najcenniejszych zabytków renesansowych w Polsce
- dzwonnica drewniana z XIX wieku

Pałac Wielopolskich projektu Henryka Marconiego

Inne:
- Gospodarstwa agroturystyczne, Ochotnicza Straż Pożarna, Punkt Apteczny.
- Gmina Złota prowadzi budowę przystani kajakowej wraz z infrastrukturą turystyczną nad rzeką Nidą.
- Ze środków unijnych wybudowany został plac zabaw.

HISTORIA SOŁECTWA

Nazwa pochodzi od staropolskiego wyrazu „chrobry” co oznaczało dzielny. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1153 roku i jest zapisana w Kodeksie Dyplomatycznym Polski (Codex diplomaticus Poloniae) pod nazwą Chrober.

Według kroniki Marcina Kromera osadę miał tu założyć Bolesław I Chrobry w 1019 lub 1020 roku po powrocie z wyprawy kijowskiej.

Zanotował też Kromer inną rzecz, która jest bardzo ciekawa. Czytamy u niego, że Henryk książę sandomierski podarował templariuszom (zakon rycerski) z Kujaw dziesięciu chłopów z Chrobrzy, którzy po kilku latach wrócili do rodzinnej wsi. Kromer zanotował imiona tych chłopów byli to: bracia Sur i Wojan, bracia Cucek i Zawit oraz Minślin, Dobrociech, Sanchora, Surka, Gilissa i Bambica.

W XIII wieku była to ważna osada w dzielnicy krakowskiej. Przebywali tu Leszek Biały i Bolesław Wstydliwy książęta krakowscy. Niestety w 1241 roku przeszedł tędy niszczycielski najazd tatarski, który był w pamięci miejscowych mieszkańców jeszcze na początku XX wieku. W latach 1244, 1250 i 1254 odbywały się w Chrobrzy wiece dzielnicowe krakowskie (zjazdy całej ludności). Być może Chroberz zawdzięcza to wyróżnienie dziedzicom z Chrobrzy, którzy wiernie służyli kolejnym książętom i królom. Byli to Jan z Chrobrzy i Stanisław z Chrobrzy.

W 1290 na pewno istniał już zamek obronny, ponieważ w 1290 otrzymał go Jędrzej (Andrzej) młody królewicz węgierski, uciekinier ze swojego kraju. Zginął on z rąk nasłanych zabójców utopiony w Nidzie w roku 1291 (ówczesna walka polityczna).

W 1370 roku śmiertelnie chory Kazimierz Wielki wracając z łowów do Krakowa odpoczywał właśnie w Chrobrzy. Według kroniki Kromera król „pił wodę choć mu doktorowie zakazywali zaczem się jął gorzej mieć”. Kolejni właściciele Chrobrzy wiernie służyli następcom Kazimierza Wielkiego. Kroniki zanotowały Macieja z Chrobrzy i Marcina z Młodzianowic dziedzica Chrobrzy. W 1377 roku podczas wyprawy przeciw Litwie, za panowania Ludwika Węgierskiego, piątą chorągwią polską dowodził Drogosz z Chrobrzy. Jego synami byli Adam i Mikołaj. Panowie z Chrobrzy otrzymywali liczne urzędy i godności w Polsce przełomu XIV i XV wieku. Wspomniany Mikołaj pełnił ważne funkcje w biskupstwie włocławskim natomiast Filip z Chrobrzy był podsędkiem krakowskim (1434) a Tomasz z Chrobrzy kanonikiem krakowskim.

W 1438 roku dobra Chroberz przechodzą na własność Tęczyńskich a następnie Tarnowskich (w formie wiana). Tarnowscy zburzyli w połowie XVI w zamek a na jego miejscu Stanisław Tarnowski wybudował tu pałac oraz kościół (odrestaurowany kosztem parafian w 1830 roku).
Stanisław Tarnowski wart jest wspomnienia, ponieważ był to jeden z niewielu polskich podróżników w tamtych czasach. Był w Egipcie, Palestynie, w Zachodniej Europie. Gdy wrócił do Polski pełnił godność wojewody sandomierskiego.

W 1582 roku wieś kupił Myszkowski, biskup krakowski. Chroberz był jego prywatną własnością i przeszedł na własność rodu. Mieszkało w Chrobrzy, według spisów podatkowych z 1579 roku, trzydziestu kmieci na piętnastu łanach ziemi, pięciu zagrodników, dwudziestu dziewięciu chałupników i komorników oraz dwóch rybaków.

Myszkowscy powiększyli i upiększyli pałac, który wg kronik stał się „pulcherrima arx” czyli przepiękny. W XVII wieku dobra Chroberz zostały włączone do ordynacji pińczowskiej. Właśnie w Chrobrzy istniała siedziba administracji tej ordynacji.

W 1727 roku wygasła rodzina Myszkowskich po mieczu i ordynacja pińczowska przeszła na własność rodu Wielopolskich Ród ten władał dobrami chrobeskimi do początku XX wieku.

W marcu 1794 podczas powstania kościuszkowskiego przez Chroberz, Rudawę i Nieprowice wycofywały się wojska rosyjskie z rejonu Krakowa, gdzie ogłosił powstanie T. Kościuszko. Właśnie w Chrobrzy doszło do potyczki z wojskami polskimi idącymi za Rosjanami.

Chroberz zawdzięcza dużo rodzinie Wielkopolskich a szczególnie margrabiemu Aleksandrowi Wielopolskiemu (1803-1877). Postawił on w połowie XIX wieku pałac na miejscu dawnego pałacu Tarnowskich i Myszkowskich.

W czasie powstania styczniowego obszary południowej kielecczyzny stały się terenem intensywnych walk powstańczych. Działający tu Marian Langiewicz 11 marca 1863 r ogłosił się dyktatorem powstania. W dniu 16 III przybył ze swoim oddziałem do Chrobrzy gdzie zajął pałac Wielopolskich. Nocą z 16 na 17 III doniesiono mu o zbliżających się Rosjanach. Rankiem ruszył w kierunku Zagościa, przeszedł most na Nidzie. Jednak już na drugim brzegu z kierunku Krzyżanowic nadciągnął drugi oddział rosyjski, z którym walki trwały cały dzień. Dopiero nocą udało się Langiewiczowi odskoczyć w kierunku Grochowisk gdzie 18 III stoczono jedną z największych bitew powstania (zginęło po obu stronach ponad 600 ludzi).

Podczas reformy włościańskiej (1864) utworzono gminę Chroberz, która istniała jeszcze w XX wieku. Należały do niej obok Chrobrzy, Wojsławice, Zagaje Stradowskie, Zawarza, Stradów, Aleksandrów i Wola Chrobeska. W końcu XIX wieku gmina liczy 7000 ludzi a parafia Chroberz 3 375 dusz. Wieś Chroberz ma w końcu XIX wieku stu dziewięciu gospodarzy oraz obszar 940 mórg.

Podczas I wojny światowej przechodzi tędy linia frontu, co spowodowało liczne zniszczenia.

W rejonie Chrobrza w lipcu i sierpniu 1944 roku (republika pińczowska) miała swój sztab 1 Brygada A.L. Ziemi Kieleckiej. Doszło tam 9 VIII 1944 do potyczki z wojskami niemieckimi.